Het is eigenlijk vaak pas als je ‘a life changing’ iets meemaakt (zoals bijvoorbeeld de ziekte van mijn beste maatje of de vroege dood van een andere) dat je gaat relativeren. Dan bedenk je: Is het nu écht zó erg als je huis een rommeltje is ? Vergaat de wereld als je eens iets niét doet ? Ga je dood als je niet op gezette tijdstippen stofzuigt ? Is het nu echt zo belangrijk wat ‘anderen’ van je (zouden kunnen) denken ? Moet je je nu echt schamen als je geen “size zero” bent ? Nee, natuurlijk niet !

♦ Een opiniestuk over: ‘Carpe Diem’