De gevleugelde uitspraak: 'Vroeger was alles beter' bezig ik ook nog wel eens, voornamelijk richting mijn tiener; 'Toen ik jong was speelden we buiten en zeiden mijn ouders kom maar naar huis als de lantaarnpalen aangaan'. We waren actief, sociaal, klommen in bomen, en onze 'hang-out' was het zwembad in de zomer. Wij zaten niet hele dagen opgesloten in onze kamer, te gamen. Internet kwam pas later en was traaaaag. Mobiele telefoons? Het was al heel wat als je een hands free telefoon thuis had!

Je kreeg nog rente op je spaargeld, mensen hielpen elkaar, en op verjaardagen stonden er sigaretten in glaasjes op de salontafel.

Misschien begrijp je, door de laatste zin, een beetje waar ik naartoe wil...

Het leven stuwt zich voort als een rups, maar sinds de vorige eeuw gaan de ontwikkelingen alsmaar sneller en sneller, en dat kan beangstigend zijn… 'Waarom kan alles niet blijven zoals het is…?'. Mensen houden meestal niet zo van verandering.

Natuurlijk zitten er voordelen en nadelen aan 'vooruitgang'. Maar zou je écht terug in de tijd willen?? Kun jij nog wel zonder smartphone of WiFi? Zijn we niet blij met de medische vooruitgang, de afschaffing van de slavernij, het verjagen van Hitler?

De geschiedenis is precies dát: Geschiedenis!

En dat… is nu waar heel veel mensen de denkfout ingaan.

Je kúnt niet maar "half" vooruitgaan, we gaan met z'n allen als geheel, evolutie is niet te stoppen en dat kun je dus zien aan onze geschiedenis als mensheid. Er waren gevechten nodig om te komen waar we nu zijn, er waren revoluties, ontwikkelingen en vooral nieuwe inzichten.

Waar ik nu dus moeite mee heb is… dat verscheidene mensen (vooral ook in Amerika), onze geschiedenis 'uit willen wissen', alsof dat niet juíst is waar we van geleerd hebben, alsof dat geen basis is geweest van waaruit we zijn gegroeid!

Is het niet zo dat we ieder jaar herdenken
om ons eraan te herinneren
dat zulke dingen nooit meer mogen gebeuren?
Waarom zou je dat soort enorm waardevolle lessen
uit de geschiedenis willen wissen?

Sommige mensen willen dat omdat de herinnering (te) pijnlijk is, maar pijn is sowieso niet te verbannen uit het leven, hoe tragisch ook. Hoogtepunten, dieptepunten, alles hoort erbij. Ontkenning heeft nog nooit iemand iets gebracht, behalve onverwerkte (persoonlijke) trauma's. Ga eerst ook eens met jezelf aan de slag ipv uit te halen naar de geschiedenis.

In mijn opinie is het vernietigen van bijv. standbeelden, een (ondoordachte en verkeerde) actie om te proberen de geschiedenis uit te wissen van waaruit waardevolle verandering en vooruitgang juíst is ontstáán. Hoe kan een standbeeld (of een ander levenloos object) jou nu pijn doen? Dat ligt niet aan het standbeeld, maar aan iets in jou, een pijnpunt, wat je aan moet kijken ipv proberen ervan weg te lopen, want anders gaat het nooit écht weg… Hoe pijnlijk dat proces ook kan zijn, je zult er beter uitkomen, echt. Relativeer, groei, en wees blij dat die tijd nu verworden is tot 'vroeger', ga er eens naar kijken in een museum en bedenk dat we dingen gelukkig ook kunnen ontgroeien!

Mensen vinden een bepaalde status quo prettig, dat biedt (schijn)veiligheid, verandering is eng. Maar of je het nu wilt of niet, stilstand is achteruitgang en zoals ik eerder al zei: het leven stuwt zich voort, met duwen en trekken, met een stap vooruit en soms ook weer twee achteruit, maar uiteindelijk toch met z'n allen vooruit.

Misschien omdat de veranderingen nu zo hard gaan
en er meer verschil zit tussen de generaties
dan vroeger het geval was, dat er zoveel weerstand is?

En dan nu dat gezeur over oa. Roald Dahl boeken, 'sensitivity readers' w.t.h?! Mensen kunnen bijv. vallen over het woord 'dik', maar... wat dacht je ervan om het *stigma* op het woord 'dik' (en gelijkaardige zg. "lelijke woorden") eens aan te pakken?? Dát zou nog veel beter zijn en veel verder doorwerken in positieve zin! Dit soort censuur is echt de omgekeerde wereld, terug in de tijd, absurd. Hebben we dan niets geleerd?

Om dingen op te lossen moet je de kern aanpakken, niet de symptomen. Net zo goed in jezelf als in de maatschappij. Probeer het op beide fronten en des te sneller zal het gaan. Pak de vooroordelen aan en haal de angel uit de 'kwetsende woorden', waardeer de diversiteit in de samenleving. Er valt nog zoveel te leren, ook van elkaar, sta ervoor open!

Misschien is het wel 'nature's evolution solution' om meer 'non-binary' mensen te "creëeren", om de eeuwige (maatschappelijke) man vs vrouw strijd aan te pakken, wie zal het zeggen? Het punt is dat je mensen gewoon moet waarderen voor wie ze zijn. Iedereen heeft hetzelfde vlees & (+/-) hetzelfde skelet, en iedereen, maar dan ook iederéén, wil hetzelfde: Veiligheid, Liefde, Gezien worden, Inclusiviteit, Voedsel en Onderdak.

Laten we daar gewoon eens mee beginnen: Acceptatie. Van het verleden & het heden. En van daaruit kunnen we weer verder leren en groeien, met horten en stoten. Het leven is echt te kort om je druk te maken om dingen die

waren zoals ze waren, wasted energy. Kwel jezelf niet door te blijven hangen in het verleden.

You can't change what already happened, you can only change how you deal with it and choose to move forward.