Hoogbegaafd kind: Ik weet niet meer wie ik ben…

Het kan toch niet waar zijn dat we als maatschappij deze ongelofelijk mooie, gevoelige en multigetalenteerde kinderen, de DaVinci’s, Mozart’s en Einstein’s van de toekomst, steeds maar “onder de mat blijven schuiven” omdat ze afwijkend zijn van de grijze volgzame massa, men daardoor niet weet wat ze “ermee aanmoeten” en deze kinderen zich daarom maar steeds aan moeten passen aan het gemiddelde met als gevolg dat ze zichzelf kwijtraken ?

► Een column over: Waar steeds maar jezelf aan moeten passen toe leidt…

Lees meer...

Het -woord- ‘Psychisch’

Zijn ‘psychische problemen’ ook echt altijd ‘psychisch’?
Het woord ‘psychisch’. Ik, en met mij velen zijn er “bang” voor gemaakt (negatieve associatie), omdat… ons vroeger wijs is gemaakt dat dat, even kort door de bocht, betekent ‘dat je gek bent’ (of een last) als je gebukt gaat onder een ‘psychische’ aandoening. Nog stééds lijkt dat hardnekkige vooroordeel te heersen, wat uiteindelijk best veel schade kan berokkenen. Door ‘de maatschappij’ worden mensen met een psychische aandoening af- of weggeschreven alsof ze geen ‘volwaardig mens’ meer zijn (of voor hun gevoel weer kunnen worden). Vooral ook in de arbeidsmarkt.

► Een opiniestuk over: Dat het woord ‘psychisch’ een stigma heeft. En je niet ieder mens noch aandoening over dezelfde onbuigzame kam kunt noch mag scheren.

Lees meer...

‘Het zit er wel in, maar het komt er niet uit…’

Van de misconcepties over hoogbegaafden word ik erg verdrietig:
‘Hij is toch zo slim ? Dan moet alles toch makkelijk gaan ?’
‘Hoezo is hij ongelukkig ? Ik wou dat ik zo slim was, dan wist ik het wel !’
‘Hoezo hij heeft uitdaging nodig ? Hij kan toch wel gewoon even een boekje lezen op de gang als de rest nog bezig is ?’

♦ Een column over: Onderpresteren, perfectionisme, faalangst en een fixed/growth mindset.

Lees meer...