Er wordt graag gegeneraliseerd, want dat is ‘makkelijk’, maar daar doe je gegarandeerd verschillende mensen mee tekort.
Wie is nu eigenlijk ‘D(i)e hoogbegaafde’ ? Waar iedereen zo graag een (voor)oordeel over heeft…
♦ Een column over: ‘DE hoogbegaafde’ bestaat niet – de vooroordelen debugged.
Lees meer...
Je wilt zo graag hetzelfde zijn
doet maar net zoals de rest
je wilt voorál niet opvallen
anders wordt er over je gekletst
♦ Een gedicht over: Onderpresteren
Lees meer...
Ik werd door schrijfster Suzanne Buis, bekend van oa. ‘Mijn hoogbegaafde kind & ik’, uitgenodigd om een gastblog te schrijven op haar site: Volliefs.nl ivm haar boek: ‘Mijn hoogbegaafde puber’. Die uit/no/daging nam ik natuurlijk graag aan ; )
Pas nu ik weet wat de problematiek en zijnskenmerken van hoogbegaafdheid zijn, begrijp ik wat mijn levensloop bepaald heeft…
♦ Een column over: ‘Hoe is Puur Alicia door haar puberteit heen gekomen ?’
Lees meer...
Vele verhalen die ik lees gaan over wegkwijnende en rebellerende kinderen waarvan de ouders met de handen in het haar zitten. Waarom is het toch dat er zo gemakkelijk gedacht wordt van (ouders van) hoogbegaafde kinderen: ‘die redden zichzelf wel’?
♦ Een column over: Het belang van echt Passend Onderwijs.
Lees meer...
Omdat hoogbegaafde kinderen ànders denken interpreteren ze de standaard aangeboden stof vaak ingewikkelder dan het is, hierdoor, in combinatie met het ondertussen begonnen onderpresteren, worden ze vaak niet herkend als hoogbegaafd of zelfs nog eerder als ‘er mankeert iets aan’ bestempeld.
♦ Een column over: Wachten, leren-leren, potentie en ontmoediging…
Lees meer...
Het is opvallend dat hoogbegaafde kinderen op zeer jonge leeftijd al zo bezig zijn met ‘het bestaan, het universum, het leven en de dood’ terwijl leeftijdsgenootjes nog druk zijn met Nijntje of Bert & Ernie. HB kinderen maken zich ook al reële zorgen over bijvoorbeeld het milieu, oorlog, armoede of brand.
♦ Een column over: opmerkelijke uitspraken van 2, 3, en 4 jarige hoogbegaafde kinderen, over het ontstaan van van onderpresteren en dat hoogbegaafden echt niet gelukkig worden als ze maar ‘normaal’ moeten doen…
Lees meer...
Van de misconcepties over hoogbegaafden word ik erg verdrietig:
‘Hij is toch zo slim ? Dan moet alles toch makkelijk gaan ?’
‘Hoezo is hij ongelukkig ? Ik wou dat ik zo slim was, dan wist ik het wel !’
‘Hoezo hij heeft uitdaging nodig ? Hij kan toch wel gewoon even een boekje lezen op de gang als de rest nog bezig is ?’
♦ Een column over: Onderpresteren, perfectionisme, faalangst en een fixed/growth mindset.
Lees meer...
Onze kinderen groeien op met schermen: touchscreens, smartphones, tablets, laptops (in welk huis is nog zo’n logge pc te vinden?). Wat voor de Ouder/e generatie nog bijna ondenkbaar was is voor onze kinderen niet meer dan normaal.
Maar is die huidige ontwikkeling wel zo fijn ?
Het is lastig om een goede balans te vinden tussen ‘vroeger’ en ‘nu’, tussen geen schermen en te veel schermen.
♦ Een column over: Het effect van schermen, een balans proberen te zoeken en sociale aansluiting.
Lees meer...
Het zal ergens rond zijn 4e jaar geweest zijn dat ik het woord ‘hoogbegaafd’ ontdekte en wat dat dan precies inhield. Heel eerlijk gezegd, ondanks dat hoogbegaafdheid op zijn school wel erkend werd, is mijn zoon vanaf dat moment al gaan onderpresteren en is hij nooit meer zo vrolijk geworden als hij was vóórdat hij naar school ging.
♦ Een column over: De ontdekking van ‘hoogbegaafdheid’, een ongelukkig kind en de zoektocht naar een passende school.
Lees meer...